زهرا افراسیابی متولد 1359 و دارای لیسانس ادبیات علوم انسانی و نویسنده کتاب میراث زمستان است. وی به ورزش، مطالعه، موسیقی و رقص علاقه داشته و سرگرمی مورد علاقه اش پرداختن به نقاشی در طبیعت است. بیشتر زمان خود را در منزل که بسیار آرامبخش و خیال انگیز است سپری می کند. او کتابهای شعر نو، آموزش نقاشی، فلسفه، کیهان‌شناسی، ماورالطبیعه، و رمان های کلاسیک و مدرن را بیشتر می پسندد و مورد مطالعه قرار میدهد. همچنین ورزشهای ایروبیک، کشتی و فوتبال را دنبال میکند که البته فقط ایروبیک را عملی انجام میدهند.  انگیزه ایشان برای تالیف کتاب آن است که احساسات درونی خود در قبال مولفه های انسانی و معنوی مانند عشق، محبت، دین، فلسفه ی زندگی و نوع دوستی را بیان کند و همچنین با زبان شعر می خواهد مواضع و تعهدات زیستی مانند حفظ و نگهداری از طبیعت و همچنین فعالیتها و جنبش های اجتماعی و مدنی را ابراز کنند.

سخن نویسنده:

من دریافته ام که وجودم لبریز تضادهای زیبا و گریزناپذیر است... من فهمیده ام که در شوره زارهای نفرت درونم، بذر عشقی سبز منتظر ترنم باران است ... من به این رسیده ام که در زلال اشکها و هق هق گریه هایم، لبخندی ملیح نشسته است... من ایمان دارم که در پیچیده‌ترین آشوب های کالبد استوارم، آرامشی خیال انگیز خفته است... من پذیرفته ام که در انجماد زمستان باطنم، گرمیه تابستانی دلچسب موج می زند... این ضدونقیض های شیرین، امید می زایند و جهانم را پویا می کنند... و اینگونه است که آنتروپی جهان و دیو زوال و نابودی کاری از پیش نمی برند!

بخشی از اشعار کتاب میراث زمستان

شکوفه ی عجول

حریر مهر میگسترند

بر شاخسار خشک زمستان

و نسیم مینوازد

موسیقی تبسم را

در البه الی گلبرگ هاشان

این شکوفه های عجول

و نوبرانه ی زمستانی...