بعضی­ها جور خاصی دوست داشتنی­اند؛ انگار خدا جور دیگری خلقشان کرده، چون نسیم بهاری دلنشین و آرام­بخش هستند. از دیدنشان و شنیدن صدایشان سیر نمی­شوی، همان­هایی که وقت خداحافظی دلت می­گیرد، ....

هریک از ما انسان­ها در زندکی مأموریتی داریم و در راستای این مأموریت است که در مسیر خود با افراد متفاوت و خاص همسفر یا هم مسیر می­شویم. گاهی برای زمانی کوتاه و گاه زمانی بلند (چند دقیقه، چند ساعت، چند ماه، بیشتر یا کمتر....). مهم این است که هدف خود را در زندگی بشناسیم؛ بدانیم راه بی پایان نیست و گام­هایمان را حساب شده و با انگیزه برداریم و نقش خود را به خوبی ایفا کنیم.

شاید کلمه اثر پروانه ­ای را شنیده باشید؛ این تئوری می­گوید که بال به هم زدن پروانه­ ای در گوشه ­ای از دنیا، در طوفانی که گوشه­ ای دیگر از جهان رخ می­دهد؛ بی تأثیر نیست.

هیچگاه نقش خود را در هستی دست کم نگیریم.

(خداوند زیباست و زیبایی­ها را دوست دارد). پس سعی کنیم زیبا آفرین باشیم.

شاید بتوان گفت که مطالب فوق چکیده ­ای از تجربیات زندگی گذشته من است. تجربیاتی که سعی کرده ­ام در این کتاب گوشه ­ای از آنها را با شما در میان بگذارم؛ شما مخاطب عزیز و ناشناس.

از این طریق با گوشه ­ای از درد دل­ها یا بهتر بگویم تجربیات من نیز آشنا می­شوید. همه ­ی ما نیاز به حرف زدن و درد دل کردن داریم؛ فارغ از نوع جنسیت و هر سن و سالی که باشیم. با شناخت نقش و هدف و ایفای صحیح آن است که در مسیر موفقیت قرار می­گیریم و خداوند یکی یکی درهای علم و حکمت و سربلندی را به روی ما بیشتر و بیشتر می­گشاید. برای رسیدن به این موفقیت باید رمز و رازهای زندگی را شناخت.

همدلی را بیاموزیم که در زندگی همدلی از هم زبانی بهتر است. با اتصال به انرژی مثبت الهی، هر جا می­توانیم باری را از دوش کسی برداشته و گره از کار کسی باز کنیم.

زندگی بازیگر گستاخ فرداهاست؛ اشک­ها و لبخندها و فراز و نشیب­ ها همه گذرا هستند. مهم این است که در چالش­های زندگی نا امید نشویم و در همه حال و همه جا، دست پنهان لطف الهی را که هیچگاه قطع شدنی نیست؛ ببینیم.

از خوبی و خدمت به خلق خدا خسته نشویم که عبادت به جز خدمت خلق نیست؛ به تسبیح و سجاده و دلق نیست.

خواندن این کتاب شاید بتواند کمکی به جوانان امروزی و سرگشتگی­ های آنان بکند. فراموش نکنیم که پایان شب سیه سفید است و در پس هر گریه، آخر خنده­ای است.

عاشقانه دوست داشته باشیم و مهر بورزیم. این را بدانیم که هیچ چیز تصادفی نیست. هر اتفاقی که می­افتد و هر فردی که در مسیر زندگی روزمره ما قرار می گیرد؛ قطعه ای از پازل الهی است که در جهت ارتقای ما یا هدفمان به ما پیوسته است. قدر بدانیم و شکرگذار باشیم تا روز به روز آثار آن را بیشتر در زندگی خود ببینیم.

خدا را شاکرم که در مسیر زندگی گذشته همواره نه تنها راه گشا و راهنمای من بوده، بلکه در همه حال با الهامات خود یاری­ ام کرده تا در مسیر درست گام بردارم و همین اتصالات قلبی همیشه نور امیدی در زندگی­ ام و چراغی جهت روشن نگاه داشتن مسیر پیش رویم بوده است. در اینجا به یاد شعر سهراب سپهری می­افتم که می­گوید:

زندگی دفتری از خاطره­ هاست؛

یک نفر در دل شب،

یک نفر در دل خاک،

یک نفر همدم خوشبختی ­هاست...

یک نفر همسفر سختی­ هاست؛

چشم تا باز کنیم؛ عمرمان می­گذرد؛

ما همه رهگذریم؛ 

آنچه باقیست فقط خوبی هاست....

پروانه سجده ء