آفریدنِ مردی از دیار کهن

خانم «نازیلا احمدی»، بانویی که با آرزوی سخن گفتن با مخاطبینی از جنس خود، قلم به دست میگیرد و مینویسد و یکی از نتایج آن میشود کتابی با نام «مردی از دیار کهن». داستانی که خود او پر و بالش را ماحصل ماجراجویی و غرق شدن در ماجرایی خودساخته میداند.

این داستان راز آلود و مهیج که میتواند خوانندگان را جذب خود کند، برای سنین بزرگسال مناسب بوده و برگرفته از خیال پردازی نویسنده است و شخصیت های آن کاملا خیالی هستند. «انتشارات ارشدان» کار چاپ و نشر این کتاب را بر عهده داشته است.

بخشی از کتاب:

آن روز چشمانم را به طلوع آفتاب دوخته بودم که نوری مرا از خود بیخود کرد، احساس عجیبی بود یاد خواب چند وقت پیشم افتدم که نوری تمام تاریکی را روشن کرده بود و چشمان مرا نابینا!  اما این بار نابینایی در کار نبود و حتی چیزی فراتر از بینایی سراغم آمده بود.

خودم را در میان درختانی دیدم که به دنبال خانواده ام میگردم و فریاد میزنم و به کلبه ای پر از دود و آتش نزدیک میشوم که دختری با موهای خرمایی و لباسی سبز و بلند به درختی جلوی کلبه بسته شده است و کودکی که دیگر جان ندارد به درختی دیگر!

گریه کنان به سوی آنها دویدم، پسر بچه ای که چشمان سبزی داشت و موهای گندم گونش در آتش سوخته بود نفس های آخرش را کمی قبل از رسیدنم به اتمام رسانده بود.

 سراسیمه به سمت زن دویدم آشنا بود و در مقابلش پر بودم از خواستن، یادم آمد انگار موهای خرمایی اش را همین دیروز با دستان خودم بافته بودم و لباسی را که به تن داشت، لباسی بود که خودش با خنده و خوشحالی با هر عشوه بر من، دوخته بود.

 خدای من!

 داشتم دیوانه میشدم، انگار قبل از ورود من کسانی به خانه ی پر از عشق و امیدمان حمله کرده بودند و زندگی نفس های من را ساقط...

زنی را که همسرم می نمود در آغوش کشیدم و فریادی به بلندای آسمان سر دادم.

درباره نویسنده:

خانم نازیلا احمدی در تاریخ سه مرداد هزار و سیصد وشصت و هفت در شهر تبریز متولد شده است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته علوم تربیتی بوده و معاون دبستانی در تبریز میباشد.

اگرچه ایشان اکنون ساکن تبریز است، اما دوران کودکی خود و دوران تحصیل ابتدایی و راهنمایی را بنا بر شغل پدرش در روستاهای مرزی گذرانده است و بزرگ شدن در دل طبیعت را دلیلی بر روحیه ‌ی هم نوع دوستی و آرامِ خود میداند. پس از آن نازیلا احمدی برای گذراندن تحصیلات تکمیلی خود به دانشگاه قاضی آنکارا رفته است. او که علاقه زیادی به نوشتن دارد، اگرچه دلنوشته ها و شعرهایی دارد که هنوز منتشر نشده اند و در این باره معتقد است که هر اتفاقی در زمان خاص خود روی میدهد، با این حال اقدام به چاپ کتاب حاضر کرده است و البته به مخاطبان نوید چاپ کتاب بعدی خود را با نام «کودکان نور» در آینده ای نه چندان دور میدهد.

نازیلا احمدی گوش دادن پادکست و مطالعه را سرگرمیهای مورد علاقه خود عنوان میکند و خواندن کتاب «هیچ ملاقاتی تصادفی نیست» اثر هاکان منگوچ را برای مطالعه پیشنهاد میدهد. وی در کنار سرگرمی های مورد علاقه اش از یوگا نیز به عنوان ورزشی نام میبرد که به آن علاقه مند بوده و آن را برای تمام کسانی که درگیری ذهنی و کاری بسیاری دارند نیز توصیه میکند.