داستان های تاریخی

ادبیات بلوچ نیز همانند ادبیات سایر زبانها دارای متل‌ها، افسانه ها، حکایتهای اساطیری، مثال، روایات و اشعار عامیانه است. در میان اقوام فلات ایران قوم بلوچ گنجینه ای از ادبیات شفاهی را صاحب است که به ویژه در عرصه شعر از غنای ویژه ای برخوردار است؛ زیرا شعر نزد این قوم ابزاری برای واقع نگاری  تاریخی محسوب میشود. کتاب «داستانهای کهن از بلوچستان» که آقای «حمیدرضا بلیدهی» آن را تالیف کرده است، در بردارنده ی داستانها و افسانه هایی از اشعار کلاسیک (کهن) در این قوم میباشد.

مولف در بخشی از مقدمه کتاب میگوید: در مورد اشعار حماسی که بیشترشان سینه به سینه از نیاکان به ما رسیده اند حس ملیت نمود بیشتری دارد و شاعران برای جذب بیشتر مخاطبان خود به وقایع شاخ و برگهایی افزوده اند و همچنین احتمال اینکه ناقلان این اشعار و داستانها به سهو یا قصد برخی از ابیات را حذف یا اضافه کرده باشند هم میرود اما هنوز هم داستانهای آمده در این اشعار زیبا نزد مردم بلوچ طرفداران زیادی دارند. بنده هم برای روشنتر شدن برخی از وقایع و اتفاقات ذکر شده همراه کتاب میراث از چند کتاب دیگر که نامشان در پایان کتاب ذکر شده اند و گوش سپردن به کاستهایی از خوانندگان حماسه سرا همچون حاج کمال هان سود برده ام و از شما خوانندگان گرامی تقاضا دارم برای آشنایی و درک بیشتر وقایعی که مردم سرزمینمان پشت سر گذاشته اند به منابع تاریخی رجوع کنید.

این کتاب در چاپ اول خود تا ۸۸ صفحه توسط «انتشارات ارشدان» چاپ شده و در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

درباره مولف:

آقای حمیدرضا بلیدهی در تاریخ یک مهر هزار و سیصد و پنجاه و هفت متولد شده است. وی دارای مدرک کارشناسی در رشته آموزش ابتدایی بوده و به عنوان فردی فرهنگی مشغول به کار میباشد. او که خواند کتابهای تاریخی را برای مطالعه به مخاطبان توصیه میکند، خود با هدف معرفی گوشه ای از تاریخ بلوچستان اقدام به گردآوری و تالیف کتاب حاضر کرده است. ناگفته نماند که مقاله ای با عنوان «پلاستیک و مضرات آن برای محیط زیست» نیز از ایشان منتشر شده است. حمیدرضا بلیدهی از مطالعه و فوتبال به ترتیب به عنوان سرگرمی و ورزش مورد علاقه اش نام میبرد.

بخشی از کتاب:

با گذشت زمان نوبت به شهداد، فرزند چاکر رند رسید. وی جوانی بود ناشکیب و تندخو طبق رسم آن زمان، والدین شهداد نیز او را در خردسالی با دختر دایی اش مهناز نامزد کرده بودند. هر دو خانواده در حال تهیه مقدمات عروسی فرزندانشان بودند که به یک باره اختاتفات خانوادگی بین آنها شکل گرفت و قرار نامزدی و ازدواج شهداد و مهناز به هم خورد.  دیری نگذشت که خانواده شهداد طی مراسمی باشکوه که مدتها نقل محافل بود فرزندشان را با یکی ازدختران دیگرفامیل به نام شاری نکاح کردند، شهداد گر چه موافق با ازدواج نبود اما این ازدواج صورت گرفته و شاری همسرش شد.  اندک زمانی نگذشته بود که اختلاف بین خانواده شهداد و مهناز به صلح تبدیل شد و باز هر دو خانواده با هم کمتر از گل نمیگفتند. مهناز یکی از زیباترین دختران آن خطه بود و محبت او هنوز در قلب شهداد زنده بود. برای ازدواج با مهناز بسیار پافشاری کرد و بالاخره همه را راضی کرد و موفق شد با مهناز ازدواج کند. با این ازدواج دیگر حنای شاری نزد شهداد رنگی نداشت، خیلی کم سراغش را میگرفت و بیشتروقت خود را با مهناز زیبا و خوش اخلاق سپری میکرد. شاری از رفتار شهداد به تنگ آمد و طبق روال زنانه کاسه حسادتش مثل سیر و سرکه میجوشید. همه وقت از خروس خوان تا شب، هنگام خواب کارش شده بود خودخوری، او تاب و توان تحمل بی محلی شوهرش را نداشت و در فکر بود چگونه شهداد را از مهناز دور و مجذوب خودش کند.