سلام من پدرام نبی زاده هستم
دندان پزشکی که این روزا تو یه روستای خیلی کوچیک داره دوره طرحشو میگذرونه
علاقه من به شعر و ادبیات از دوران کودکی من بود
یادمِ پدرم برام شاهنامه مثل نقال های قدیمی اجرا میکرد و من اینو از هر برنامه کودکی بیشتر دوست داشتم
سرنوشت البته مسیر من و شعر از هم جدا کرد ولی یه عاشق هیچ‌ وقت فراموش نمیکنه
اولین بیت شعری که نوشتم برمیگرده به ده سال پیش که با وزن قافیه اشنایی زیادی نداشتم ؛

میشود قدری از این مرز جسارت بکنم
چشم هایت بنوازم و عبادت بکنم
شعر برای من همیشه مثل معجزه بود ٫ تنهایی منو پر کرد و منو بی نیاز از این آدما
مثل بوی نم خاک ٫ مثل چتر نارنجی زیر بارون بهاری ٫ مثل یه لیوان اب خنک وسط تابستون ٫ مثل لبخند یه غریبه تو مترو
 

شعر که بمن خیلی میچسبه
به شما چی؟
اولین دفتری که من شعرامو داخلش نوشتم قرمز رنگ بود
بخاطر همین من این شعرو از کتابم بهتون تقدیم میکنم
 

چون اشک های ساکت و سرد شبانه ام
نرم از درون دیده لیلی روانه ام
شعری درون دفتر سرخم برای تو
من خود هزار و یک غزل عاشقانه ام
 

امیدوارم خوشتون بیاد