خواستم شعری بگویم برای مرغکی که پرش

زخمی بود، باران شدم

بذری شدم و روییدم از خاک

شاخه ای تا بر من بیارامد و ....

خواستم شعری برای کرکسی بگویم که

بالهایش میلرزید، تن زخمی پرنده ای شدم

افتاده در لابلای شاخه های خشک ...

آنچه میخوانید بخشی از کتاب "در کوچه شکیب" به قلم شاعر و نویسنده "علی شیری ده پیری" است. وی در تاریخ بیست و پنج شهریور سال هزار و سیصد و چهل و نه متولد شد و بنا بر علاقه ای که در حوزه ادبیات داستانی و شعر داشت، به نویسندگی و سرودن شعر روی آورد. او دارای مدرک تحصیلی کارشناسی بوده و در پاسخ به سوالی که از او در مورد سرگرمی و ورزشهای مورد علاقه اش پرسیده شده است، از مطالعه و نوشتن، پیاده روی، کوهنوردی و نرمش نام برده است. از ایشان چندین مجموعه داستان کوتاه با نامهای "سیاه مست"، "دست دیگری"، "نبش کوچه شکیب" و "هیچکس مرا نمیشناسد" به چاپ رسیده است. ایشان کتابهای خود را توسط "انتشارات ارشدان" چاپ کرده و البته از کار با این انتشارات ابراز رضایت کرده است. "علی شیری ده پیری" به علاقه مندان به مطالعه پیشنهاد میکند که بسته به علایق شخصی خود در مطالعه هر گونه کتابی کوتاهی نکنند و معتقد است کنار گذاشتن مطالعه کاملا خطاست.

در صورت تمایل به برقراری تماس با ایشان از شماره تلفن 0912543673، و یا ایمیل: shiali8614@gmail.com استفاده کنید، همچنین صفحه وی در برنامه اینستاگرام با نشانی hamrahhamed.2 در اختیار علاقه مندان است.

در بخشی از کتاب "سیاه مست" آمده است:

کابوس هزاره سوم بهانه ی دلتنگی است

تا تو رویایت را به من بفروشی و من ایمانم را به تو

گویا ملخ ها خبری با خود دارند

بی غسل، نماز آخر را به خون اقتدا میکنم

مگر آهم دامنت را بگیرد

چرا اشکهایم نذر شانه هایت شده رفیق؟

بمیر! تا باز هم در آغوشت بگیرم.