هیچ کجای دنیا خانه پدری نمی شود خانه ای که در نهایت سادگی و سنتی بودنش شادترین نقطه دنیاست : با پنجره های قدیمی.......

ریشه جرم و جنایت را می توان تا سپیده دم تاریخ بشری به واپس برد. از آن هنگامی که آدم و حوا به علت ارتکاب عمل نهی شده ای چون خوردن گندم یا سیب از بهشت......

دیگر نیستم که دلتنگ کسی شوم حـتی دیگـر نیستم که دلتنگ خـودم شوم گفتـه بودم نبایـد عاشقت شد گفته بودم نباید دوستت داشت ولی این را هم گفته بودم که فقط باید در خیالات به تو نگاه کنم......

گاهی اوقات ستاره های آسمان شبت جوری خاموش می گردند که ناگهان سر تا سر وجودت پر از خالی می شود .پوچی و سردرگمی ........

راس ساعت مقرر روز دوشنبه، کلاس درس جان با حضور تمامی دانشجویان آغاز شد. جان با لبخند گفت اکثر تاریخ نویسان غربی سعی فراوان کرده اند که دوره رنسانس را سپیده دم آزادی بنامند .......

این رمان را برای جوانان غیور سرزمینم نوشتم تا با عشقی ماندگار به تمامی آنها تقدیم کنم .. کتاب در قالب داستانی بلند ، شامل ساختاری متشکل از مضامین تاریخی ، فلسفی، اجتماعی و علمی ........

دلتنگی را نیز و با تمام وجود و در نهایت یادآوری و حسرت زندگی کرده ام و می کنم ، آری اکنون که اوضاع و شرایطم همین است در واقع یک سبکی از زندگی کردن است ......

در حیاط جمع شدیم همان حیاطی که اسم مرا در آن انتخاب کردند، همان حیاطی که بهترین خاطرات را در خود داشت. البته باغچه کوچکتر شده بود و دیگر حوض نداشتیم ، اما گرمای عشق پر محبت پدر و نوازش های آرامش بخش مادر، هنوز به شیرینی قبل بود ......

ای خدای با شکوه چه بگویم و چه می توان گفت که زبان قاصر است از وصف جلال و عظمت تو. چه بگویم از عشق و محبت تو چگونه بسرایم سرود ستایش تو را ای همدم تنهایی های من انگاه که گریستم اشکانم را پاک کردی زمین که خوردم دستم را گرفتی و نوازشم کردی نا امید که شدم گفتی که نگران نباش........

باران شدیدی می بارید مهران در آن موقع پسر بچه ای ده ساله مودب باهوش و درخوان بود بعد از اینکه از مدرسه تعطیل شد به خانه شان بازگشت در آن باران پاهای مهران خیس شده بود .......

من می مانم یک لیوان پر از نوشیدنی و یک خانه درختی در میانه ی آسمان و زمین و کاغذهای سپیدی که به سیاهی نشسته اند خانه ی درختی چقدر اسرار آمیز است ...

در را پشت سرش بست و در حالی که سعی میکرد اشکهایش را کنترل کند، وارد خیابان شد. هوا تاریک شده بود و خیابان خلوت. صداي قدمهایش سکوت مه آلود سرد پاییزي را در هم میشکست و گاه گاهی با صداي خش خش برگی بهم میآمیخت. مقصدي براي رفتن نداشت. بیهدف خیابانها را طی میکرد. فکرش مشغول بود و افکار گوناگون ذهنش را به مرز انفجار رسانده بود. سردش شد. کمربند پالتویش را کمی محکم کرد. نور چراغهاي کافهاي نظرش را جلب کرد؛...