دنیای هفت رنگ، آدمکهای غلیظ 

چشم تر این خیابانها، گشته خیس

باران طوفان زده از سرشت این سایه ها 

گاه تلخ می بارد و گاه، به شیرینی آب 

هر درختی به اصالت می نشیند به بار 

گاه بی رحم شوند و گاهی بیگناه