شعر، كلامي ست موزون و خيال انگيز برای بیان شیواي عواطف، احساسات و تعلقات خاطر آدمی. شعر زیبا، ثمین است و متین. تفاوتی نمي كند زادگاهش، شرق عالم باشد یا غرب، سنتی باشد یا نو. در نوع و قالبي خاص، نه محدودست و نه محصور. ورای زمان است و مکان و البته این، خاصیتی ست خاص برای هنر ناب.

شعر نيكو، شعری ست برآمده از دل و بي شك دلخواه و دلنشین. مرحمي ست بر درد دلدادگان و در يادها و ايام، ماندگار و يادگار. گوياي آمال و ناگفته هايی ست صميمانه و صادقانه. شعري با اين اوصاف، اسباب آرامش روح ست و آسايش جان.