متولد همین نزدیکی های فصل یعنی مرداد
اونم 10 هش به قول خودش سنبل ...
همش تاریکی ولی آدمک های دورش م یگن که تو خوبی از نژاد هیچ کسی، نیستی ...
به قول خودم یعنی خاص ... پسری که اراد هاش برمبنای خوبی کردن بود ... من نم یگم ولی
بدون انصاف این ادمکها منو خیلی خوب م یبینند جز یک نفر که اونم دل داده دل من بود
ولی هیچ جای دلش حضوری نداشتم ... دوسم نداشت ...
این نوشت ههای کتابم از کسی بود که اصلاً دوسم نداشت یا اگه هم داشت به من ثابت نشد
چقد دردنوشت ههایی نوشتم ... چقد با خنده های پوشال یاش منو به بغض باورهایم م یکشوند
... گذشت و گذشته اش ... خوش باد خیالش برای دلم ... آمین باشد