یه روزایی هست که دلم بدجور میگیره از تنهاییام اونوقته که دلم یه دریا میخواد با کلی ماهی و یه ماهیگیر مهربون.

کاش منم مثل ماهی بودم و بعد از چند ثانیه به آب میسپردم. اندازه‌ی تحمل سختیا میشد۳ ثانیه، تا بخوای بهش فکر کنی تموم میشد. اینقدر میرفتمو میرفتم تا دم به تله‌ی اون صیاد مهربون میدادم‌، نه یادی‌، نه خاطره‌ای‌، نه نشونی... .