دراین اثر دادگری و عدالت را ستوده ام. زبان به تحسین فضیلتها و انسانهای خوب گشوده ام. اگر عزیزی را از دست داده ام از آن لحظه های جانکاه به" اَجِّ گونله" تعبیرکرده ام و براستی در تصورات شاعرانه ام خورشید در چنین روزهایی از من روبرگرداندهاست.

" یاخش گونلَ " اؤستِ مِزْدن دُندِلَنْ

چیراغ لَمِزْ بیرم بیرم سِندِلَن

افسوس که با رفتن آدمهای خوب سرزمین مادری روزهای زیبا و قشنگ از ما روی برگرداند.

آرمان گرایی، تحسر و تاسف بر روزهایی که دیگر برنمی گردند از مشخصه های بارز این اثر می باشد.