درِ حرف آن شبى باز شد
که چشمانت چون انعکاس ماه بروى پنجره
به تمامى از آن من بود،
با تبسم آرزوى من به روى تو

و پژواک شیرین و آشناى لبخندت مثل همیشه
آنجا که دفتر شعرم را
با دستهاى امنت ورق زدى

و سکوتم را به ناز یک جمله شکستى
_براى من بگو، میشنَوَم_

تو نمیدانستى پشت آن در که گشود
سلاله مظلوم کلماتى بود
که در اسارت مزمن عادات عاشقى
میان اشک و غزل مى بالد
و شکسته هاى سکوت

منشور عاشقانه هایم میشود براى تو،
تنها براى تو