دریا، ای آبی بی انتها، در بیکرانه وسیعت زیبایی بی وصفی نهفته حال آنکه در اعماق وجودت حیات‌ها جاریست بی آنکه دیده قادر به دیدنش باشد. تو با بی انتهاییت بخش کوچکی از کیهان و کهکشانی!! عظمت خالقت در رقص موجهایت موج میزند چگونه در شگفت نیایم از زیباییت!! دریا چگونه خود را فروتن کردی که اینگونه وسعت یافتی و چگونه بخشنده شدی که مایه حیات را چرخه شدی و من انسانم! از دیدن تو به وجد می‌آیم، از شکوه تو حیرت میکنم حال آنکه خود بزرگترین حیرت آفرینشم همو که به نامم جهان سجده کرد و رب در گوشم اسما را آموخت خداوند مرا باعظمت آفرید و راه را برای افولم نیز بازگذاشت.