اگر نگاهی سیستمی به یاددهی- یادگیری داشته باشیم، که در آن مراحل: زمینه، درون داد (منابع انسانی، ویزگی های اجتماعی و محلی، کیفیت زندگی)، فرآیند (چگونگی انجام کار، وسایل، روشها، شیوه اجرا، نحوه مدیریت)، محصول یا نتایج در حال تکوین (نتایج آزمون ها، مهارتها، نگرش ها، پیشرفت تحصیلی و ...)، برون داد (آنچه که به جامعه در پایان یک دوره تحویل داده می‌شود) و سرانجام پیامدها (انسانهایی که مدرس، مدرسه، دانشگاه و نظام آموزشی برای جامعه پرورش می‌دهند مدرس باید قادر باشد تا اندازه‌ای به پایش این مراحل بپردازد.

پیش می‌آید معلمی دانشمند و آگاه به دلیل برآورد نادرست از زمینه، نا آگاهی از درون داد دانش آموزی، ناتوانی از پایش جو کلاسی؛ ناکارآمد باشد و یا با خطا در سنجش، کوشش های یک سال خود و کودکان را آسیب زند.

بسیاری از برنامه های تدریس سنجش کنونی، متکی بر مشق سوال نوشتن است. زمان و بخش اندكی به سنجش فرایندها و فرآورده های دیگر یادگیری اختصاص داده می‌شود و تقریبا روش نظام داری برای سنجش كلاس و ارزیابی تدریس و محتوای تدریس ارائه نمی‌شود.

کار مدرس نباید تنها در سنجش از آموخته های دانش جویان خلاصه شود، او باید توانایی ارزشیابی برنامه و شیوه کار خود را نیز داشته باشد.