قايق سفيد مادرم

اگر برای بقیه آدم‌ها رفتن به بیمارستان یک امر ناخوشایند به حساب می‌آمد‌، برای من آن هم در رویا‌های کودکیم‌، بیمارستان، بهشت دور از دسترسی بود که همیشه از رفتن به آن منع می‌شدم.

دلیلش هم روشن بود. ما‌درم پرستار بود و دقیقاَ سه شب در هفته "شیفت" داشت.

به خاطر دارم‌، زما‌نی که تنها پنج سال سن داشتم‌، یک روز بعد‌از‌ظهر مادرم طبق معمول داشت برای رفتن بر سر شیفتش در بیمارستان حاضر می‌شد‌، تا جاییکه یک دختر بچه‌ی پنج‌ساله می‌توانست‌، افسرده شود، به قول مادرم "دپرس شدم". حالم به قدری بد شد که‌، های‌های، گریه کردم و به لباس ما‌درم آویزان شدم‌.

مامان توروخدا نرو، تورو خدا مامان‌، امروز نرو سرو کار...