چرابسیاری ازما مدام افسوس گذشته رامیخوریم؟چرامانند راننده ای که بایرد حواس خودرامتوجه مقابل وروبه رو کند،دایم بهآینۀعقب نگاه میکنیم؟ باچند مثال شایدبتوان این موضوع راشکافت: قهوه خانۀسنتی،رستوران سنتی،لبنیات سنتی،دیوارهای کراه گلی وآجررقرمرز کردن نمای ساختمانهای نوسازو...توگویی روح«قجریها»اینباربرهجرای بدنۀاستکان نعلبکیهاوقلیانهابرروح ومغز مرا نقش بسته است.درهنررو معماری وسایربخشها انگاردرچنبره ای ازگذشته اسیرشده ایم ودرمقاطعی همان انگارروح دایی جان ناپلئون در برخی از  دمیده است و یادمان میرود "دیگران کاشتند و ما خوردیم،ما بکاریم و دیگران بخورند"