امروزه با پیشرفت علم و فنّاوری،گسترش شهرنشینی و آپارتمان نشینی،سبک زندگی افراد به ویژه دانش آموزان غیرفعال شده و بی تحرکی،سبک زندگی غیرفعال در جامعه رواج پیداکرده است. نتایج آمارهای جهانی نشان میدهد عدم تحرک جسمانی،چهارمین عامل مرگ در سراسر جهان به شمار میرود؛ به طوریًکه تقریبا6/5میلیون نفر هرساله جان خود را به علت فقدان فعالیت جسمانی کافی،چاقی وبیماریهای مزمن نظیر بیماریهای قلبی عروقی، فشارخون بالا،سکته مغزی،دیابت نوعII،پوکی استخوان و بیماریهای روانی از دست میدهند (استنهولم و همکاران1،6412). در ایران نیز حدود پنجاه درصد افراد تحرک جسمانی کافی ندارند و سالانه هزاران نفر به دلیل عدم تحرک جسمانی کافی به زندگی خود پایان میدهند