مقدمه ای که با نامت جهان آغاز شد دفتر ما هم زنامت باز شد. یک پیرزن دو کوزه‌ی آب داشت که آنها را آویزان بر یک تیرک چوبی بردوش خود حمل می‌کرد. یکی ازکوزه ها ترك داشت ومقدارى ازآب آن به زمين مى ريخت، در صورتیکه دیگری سالم بود و همیشه آب داخل آن بطورکامل به مقصد می‌رسید. به مدت طولانی هرروزاین اتفاق تکرار میشد وزن همیشه یک کوزه ونیم، آب به خانه می برد. ولی کوزه شکسته از مشکلی که داشت بسیار شرمگین بودکه فقط می توانست نیمی از وظیفه اش را انجام دهد. پس از دوسال، سرانجام کوزه شکسته به ستوه آمد وازطریق چشمه باپیرزن سخن گفت. پیرزن لبخندی زد وگفت "" هیچ توجه کرده ای که گلهای زیبای این جاده درسمت تو روییده اند و نه در سمت کوزه، سالم؟"" اگرتو اینگونه نبودی این زیبايی ها طروات بخش خانه من نبود. طی این دوسال این گلها را می‌چیدم و با آنها خانه ام راتزیین میکردم... هریک از ما شکستگی خاص خود را داریم ولی همین خصوصیات است که زندگی مارا در کنار هم لذت بخش و دلپذیر میکند."" باید درهر کسی خوبی هایش را جستجو کنی و بیاموزی ""