در جامعه امروزی يكي از عوامل مؤثر در وقوع جرم، محيطی است که انسان‌ها در آن زندگی می‌کنند. پرداختن به موضوعاتي همچون معماري و شهرسازي در جوامع و شهرهاي مختلف يك كشور و يا محله‌هاي متفاوت يك شهر مبين تأثيرگذاري محيط فیزیکی شهری بر بزهكاري و میزان وقوع جرم است. طبق نظریه‌های جرم شناسی و جامعه شناسی شهری نوع و كيفيت معماري و شهرسازي در كاهش يا افزايش وقوع جرايم تأثير معنادار بسياري دارد. سبک معماری و چیدمان شهری قادر است انگیزه‌ها و وسوسه‌های ارتکاب جرم را تا حد زیادی کاهش دهد و این امر نیز با عامل مهم نظارت امکان پذیر است. به این معنا که شهرها به گونه ای طراحی شوند که تمامی بخش‌ها در معرض دید و قابل بررسی و نظارت باشند.

در حوزه شهرسازي وضعيت ظاهري معابر شهري و فضاي سبز تأثير بسزايي در كاهش وقوع جرم دارد. خيابان‌هاي كم‌نور و يا تاريك، ساختمان‌ها و محله‌هاي مخروبه و خالي از سكنه و اطراف پل‌هاي بزرگ، زيرگذرها و حريم ريل‌هاي راه‌آهن، مكان‌هاي مناسبي براي افزايش و تشديد وقوع جرايمي چون قتل، تجاوزهاي جنسي، شرارت، تجمع معتادان و موارد مشابه است. با بررسي ميزان وقوع جرايم در ميدان‌ها و خيابان‌هاي اصلي شهر که دارای بیشترین دید و شاخص‌های نظارت عمومی هستند آشكار مي‌گردد كه به لحاظ وجود امكانات فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، انتظامي‌ و مراكز كنترل و نظارت اجتماعي در اين بخش‌ها، درصد جرايم بسيار پايين‌تر از مناطق حاشيه‌اي ‌شهر با میزان نظارت عمومی پایین مي‌باشد.