امروز و امشب عروسی "زهره" است، دختر نیمه روستایی فتان و زیبا و دل‌انگیزی که همگان در این حدود و حوالی، به‌ویژه در این ده خوش آب و هوا، محو جمال و کمال اویند...

دوشیزه شانزده‌ساله، با رخساری زیبا همچون گُل‌های دشت‌ها، گلزار‌ها، صحراها، پایین تپه‌ها، میان ستیغ کوه‌ها، شاداب ولطیف و رنگین و شاید وحشی کمیاب، با چشمان درشت بادامی درخشان که هر زمان ابروهای سیاه کشیده کمانی‌اش را از پشت فراخ چشمانش، از بالا به پایین می‌کشد، نزدیک مژگان بلند برگشته‌اش می‌آورد تا دقیق‌تر به افقی نگاه اندازد، دور و بری‌هایش، تحت تأثیر چشم و ابرو و مژگان به راز آمیخته و رمزگونه‌اش، تلآلوء و تابش‌های دلنواز دیدگان مخمور راز گویانة افسونگرش و یا راز پوشاننده‌اش، با تماشای پیکروچهره در عشق آزموده و دیدگان مبهوت‌کننده او، از جام وجودش جرعه‌ها می‌نوشند که مست و مدهوشش می‌گردند، و دراوج مستی آنان خود را توسط او بلعیده می‌یابند، و جادوی چنین صحنه‌ای که او مرموزانه و دل تنگانه به افق‌های دور می‌نگرد آنان را هرچه بیشتر به خود و عوالم مخصوص خود فرا می‌خواند.

او با گیسوان انبوه برهم خوابیده و آویخته در اطراف گردن صاف و بلورین و لَمیده روی شانه‌های ظریف، موهای مشگین براق، که انگار نورِ گرفته از خورشید را در تاریک و روشن باز می‌تابانند، با قد و بالایی به‌اعتدال، اندامی متوازن که بیننده را مفتون خود می سازد .

او درکنار شکوه و جلال جسمانی‌اش، از صفا و وفا و خو و خصال بی‌رنگ‌و ریایی برخوردار است که از سرشت ناب و ذات پاکیزه و اخلاق پسندیده مردم دوستانه‌اش نشاءت می‌گیرند‌، که او را به طرز عجیبی محبوب و دلخواه اهالی این ده و ده‌پانزده پارچه آبادی دور و بر قرار داده‌اند.

همگان بروجاهت و برازندگی و زیبایی بی‌حد و مرز تن و بدن و سر وسیمای این دختر تودل‌برو معترف‌اند و از معرفت و کردار و گفتار این پری‌پیکر فرخنده خوی خرسندند و شعف خود را از دیدن هر باره او، از ته قلب و در اندرون به شوق آمده خود، چون زائران به حرم رسیده شیلان می‌کشند.

بیشتر جوانان، تحت تأثیرگلبانگ‌های خوش و آوای برخاسته از عشق و دوستی در اطراف او، و در تماشایی چندین‌باره، تحت‌الشعاع اثرگذارترین آهنگ ونوایی که توسط جسم و جان این پری خوش ناز و ادا نواخته می‌شوند وکوبش دهُل‌های آن، لرزه در اندام‌هایشان می‌اندازد. (این خوش‌ترین بانگ و آوای انسان‌ها در همه اعصار)