همه چیز از یک شب معمولی شروع شد. یک شب مثل تمام شب های گذشته...

شستن ظرف‌‌ها که تمام شد، دور سینک را خشک کردم. مثل همیشه کمرم درد می‌کرد. با ناله‌ای که صدایش را فقط خودم می‌شنیدم، رفتم و چراغ های باقی مانده را خاموش کردم. پسرم را که خسته از شیطنت و بازی، جلوی تلویزیون خوابش برده بود، توی تخت گذاشتم. برگشتم به هال تا همه چیز را چک کنم. (این عادت قبل از خوابم شده بود).

به خانه کوچکم که حالا با نور مهتاب کمی روشن شده بود نگاه کردم. با اینکه از صبح در حال مرتب کردن بودم، هنوز کلی وسیله و اسباب بازی کنار و زیر مبل‌‌ها ریخته بود. انگار هرچه تمیز  می‌کنی تمام نمی‌شود.

شوهرم از خستگی خوابش برده بود. از وقتی که برگشته بود به جز چند کلمه .....