روایت «حق من این نبود» نه قصه­ای برساخته و دروغ، بلکه واقعیتی تلخ و ناگوار از زندگی پر رمز و راز راوی است که در تلاطمي روحي از روزگار جز سرخوردگي و نامرادی، نديده­است.

داستان به تصویر موقعیتی رقت­انگیز می­­پردازد و در آن شرح وقایع ناگوار و رنج­های کودکی خردسال که در شش ماهگی پدر و مادرش را از دست می­دهد، بیان می­شود. وی گله و شكايت خود از ناملايمات و محروميت­هايي كه زمانه غدار براي او رقم زده­است را همچون نفثه­المصدوري كه از سينه­اي مجروح و رنجور برآيد. روايت مي­كند. شکایت از روزگار و شرح هزاران سختی و مشقتی که وی را رسیده­است.

سراسر داستان منعکس کننده اندوه و یاس و ناکامی و تیره­روزی است. راوی شرحی از شکایت بخت ناکام و نامرادیهای خود نوشته­است. تلخي زندگي، اندوهي گران بر وجودش سايه گسترده­است.

روایت با نقل ساده­ای آغاز می­شود و ادامه می­یابد. آنقدر ساده و روان که خواننده هیچ گونه احساس سنگینی نمی­کند و خسته نمی­شود.

 جزئيات صحنه­ها و حوادث را چنان زيبا و دقيق به تصوير مي­كشد و توصيف مي­كند كه خواننده خود را ناظر بر آن حوادث و رخدادها مي­يابد و با همدردي و هم­ذات پنداري بي­اختيار اشك از دیدگان سرازير مي­كند.

توانایی نویسنده در وصف صحنه­ها و رخدادها تحسین برانگیز است. نویسنده با توصیفات کوتاه و تاثیرگذار خود، خواننده را مستقیما در جریان صحنه­های داستان قرار می­دهد و با حافظه و تخیل قوی خود سیر منطقی و توالی و ترتیب حوادث را پیش می­برد.

با استفاده از حوادث فرعي، محيط داستان را به نحوي بسيار زنده و جالب به خواننده منتقل مي­كند. سير طبيعي داستان به گونه­اي است كه تمام حوادث اصلي و فرعي را به سوي مقصد و هدف معيني سوق مي­دهد و رغبت خواننده را بر مي­انگيزد. اين  لطف و گيرايي حوادث در سراسر داستان جريان دارد.

قهرمان داستان با زبانی ساده و عامیانه اما گیرا و نافذ گفتگوها و راز و نیازهای خود را بیان می­کند. حتی آنجا که در حرم امام­رضا علیه­السلام وی را مخاطب خود قرار می­دهد : « يا امام رضا (ع) به خدا بگو تا برات تعريف كند، بر سر اين يتیم چه بلاهايي آوردن»  با زبانی سوزناک چنان درد دل می­کند که جمعی از زائران هم نوا با او ناله سر می­دهند. يا آنجا كه در توصيف شبِ قبل از عروسيِ اجباري، -سن سيزده سالگي- خود را در اتاقي بی­کس و تنها ......