سایه‌ها را ورق می‌زنم، از کوه که هیچ، از تمام باورهایم می‌گذرم

قدم‌قدم با من آمدی تا در بند بند وجودم نام زیبایت را حک کنی

و حالا نام زیبای تو ذکر هر لحظه و هر نفسم شده

مادر، تا وقتی بودی آرامش سهم دل بی‌قرارم بود

حالا که نیستی، در تلاطم زمان گم شده‌ام

راستی تو چه بودی که معنای انتظار و فاصله را نمی‌فهمیدم

عاشقانه‌هایم را در ابتدا تقدیم می‌کنم به خانوادۀ عزیزم که حامی لحظه‌های سختم بودند، سپس به هم‌بازی‌های کودکیم و دو هم‌کلاسی مهربونم که بی‌ریا پابه‌پای قدم‌هایم آمدند تا اوج موفقیتم

و در پایان تقدیم می‌کنم به محبوبی که عشق را خالصانه به من آموخت

[نامه‌های قلبم برای تو]