ترمیم یکی از جذاب‌ترین پدیده‌های زیست شناسی و البته که یکی از پیچیده‌ترین آن‌ها است. تقریبا همة گونه ها، از پروتوزوآها گرفته تا انسان ها، توانایی ترمیم دارند، اما میزان توانایی ترمیم آن‌ها بسیار متفاوت است. پلاناریا، ستارة دریایی و برخی کرم‌ها می‌توانند بیشتر بدن خود را ترمیم کنند در حالی که بسیاری گونه‌های دیگر فقط می‌توانند بخش‌هایی از بافت‌های خاص را ترمیم نمایند. در میان مهره داران، دوزیستان سمندرسان بهترین سازگاری را برای ترمیم کسب کرده اند؛ آن‌ها دست و پا، دم، فک، چشم‌ها و انواع مختلف ساختارهای داخلی را ترمیم می‌کنند.

در بیشتر قرن بیستم، پستانداران از جمله انسان دارای توانایی ترمیم ضعیف در نظر گرفته می‌شدند. زمانی که شروع به بررسی و کاوش مقالات مربوط به ترمیم کردم متوجه شدم این امر به خصوص تا اواخر دهة 1950 صادق است. یک سفر تحقیقاتی به اتحاد جماهیر شوروی در طول سال‌های 1965 تا 1966 باعث شد روش‌های جدید بسیاری برای نگریستن به ترمیم پستانداران مشاهده کنم. شاید چشمگیرترین مورد تاکید بر شرایط ترمیم بود که در ادبیات دهة 1960 ترمیم روس‌ها به وفور یافت می‌شود. ماهیت این مفهوم این بود که موفقیت ترمیم اغلب تابعی از محیطی است که فرآیند ترمیم در آن رخ می‌دهد. در ابتدا تمایل داشتم این تاکید را به کاهش نفوذ لیسنکوئیسم نسبت دهم که هنوز در زیست شناسی آن زمان روسیه نفوذ داشت. این عنصر قطعا وجود داشت، اما در طول چند دهه تحقیقات من روی ترمیم پس از آن زمان، به این نتیجه رسیده‌ام که محیط در پشتیبانی یا عدم پشتیبانی از فرآیندهای ترمیم در پستانداران بسیار مهم است.

با انفجار دانش زیست شناسی مولکولی و علاقة روزافزون به تولید یا ترمیم بافت‌ها یا اندام‌ها از طریق مهندسی بافت‌های مختلف یا رویکردهای سلول بنیادی، دانشمندان و دانشجویان بسیاری به پدیدة ترمیم علاقة مجدد نشان داده‌اند. چون تعداد نسبتا کمی از این نعمت برخوردار بوده‌اند که بتوانند از نقطه نظر بیولوژیک به پدیدة ترمیم نزدیک شوند، فکر کردم که نوشتن کتابی کوتاه که برخی اصول اساسی بیولوژیک ترمیم را شرح دهد مفید خواهد بود. با جلو رفتن کتاب، محتوای آن اساسا روی ترمیم در سیستم‌های مهره دار متمرکز است، اما زمانی که نکات خاص با مثال‌های دنیای بسیار متنوع ترمیم بی مهرگان بهتر نشان داده می‌شوند، از آن‌ها نیز استفاده شده است. به منظور دستکاری فرآیندهای ترمیم، درک اصول زمینه‌ای ترمیم اهمیت دارد. این کتاب در رابطه با شرح همة این موارد است.

اغلب گفته می‌شود که علم با پا گذاشتن بر شانه‌های پیشینیان پیشرفت می‌کند. امید من این است که این کتاب تمرکز کافی بر شانه‌های فکری پیشینیان پژوهش‌های ترمیم بگذارد تا پله‌های کافی برای نسل بعدی محققان این رشتة جذاب فراهم کند.