چگونه در جهانی که این‌چنین بی‌نظم می‌نماید، نظم از دل بی‌نظمی سر برمی‌آورد؟ کلید پاسخ این سؤال در دست قانون دوم ترمودینامیک و مفهوم برآمده از آن یعنی آنتروپی است. تمامی سیستم‌هایی که می‌شناسیم، به‌واسطه تبادل‌های آنتروپیک، نظم یافته‌اند. نظمی که خودبه‌خودی بوده و واحد کنترل‌کننده مرکزی ندارد. این‌چنین سیستم‌هایی روبه هرچه پیچیده‌تر شدن می‌گذارند تا در فرسایش انرژی کارآمدتر شده و بقای خود را هرچه بیشتر تضمین کنند. پیچیدگی در تمامی سیستم‌های زنده و غیرزنده جهان، ویژگی های مشترکی دارد اما با افزایش مرتبه سیستمی، سطح پیچیدگی سیستم تغییرپذیر خواهد بود. طبیعی است که هرچه اجزاء تشکیل‌دهنده سیستم پرشمارتر باشند، پیچیدگی در آن سیستم نیز از سطح بالاتری برخوردار است.کتاب حاضر، نگاهی کل‌نگر را به سلول‌های پروکاریوتی، همچون باکتری داشته و سعی در تعریف این موجودات در قالب یک سیستم پیچیده کرده است. امید است که اثر پیش رو، گامی هرچند کوچک را در جهت شناخت هرچه بیشتر از سیستم‌های پروکاریوتی برداشته باشد.