مطالعه تکامل گیاهی، در بالاترین سطحش، می‌تواند اینگونه نگریسته شود که؛ چگونه جهش‌های رخ داده در ژن‌ها و ژنوم‌ها بر مسیر کارکرد این سیاره تأثیر گذاشته‌اند  برای مثال، تکامل فتوسنتز اکسیژنی (شامل هر دو فتوسیستم) از فتوسنتز بدون اکسیژن (با استفاده از یک فتوسیستم)، تاریخ حیات را تغییر داد. این تکامل ناشی از تغییرات ژنی در اشکال زیستی پروکاریوتی بود (Allen & Martin, 2007) و نخستین مرحله به سوی تکامل گیاهی قلمداد می‌شود. این رخداد، در حدود 2700 میلیون سال پیش 2700 MyrBP)، شیمی اتمسفری را عمیقاً تغییر داد. اکسیژنی که از این طرق تولید شد، تکامل اشکال زیستی پیچیده را ممکن ساخت. این پدیده، به دنبال تغییر رنگ خاک بر اثر اکسایش، حتی رنگ زمین را تغییر داد. بدون تکامل فتوسیستم ها، ریختارهای زمین شناختی همراه با آهن‌های اکسید شده، از قبیل تشکیلات دونین "ماسه سنگ قرمز جدید" در بریتانیا، همچون امروز نبودند.

مثال دیگری از نوآوری کلیدی که دارای اهمیت سیاره‌ای می‌باشد، تکامل تقسیم یاخته‌ای پارانشیمی در گیاهان (در حدود 600 MyrBP)، از پیشگام اش، تقسیم یاخته‌ای رشته ای است. این پدیده در نهایت تکامل سازمان یابی پیچیده را در گیاهان ممکن ساخت. تقسیم یاخته‌ای رشته‌ای....