امروزه سازمان ها دانش را به عنوان ارزشمندترین و استراتژیك ترین منبع برای خود قلمداد می كنند و بر این اعتقادند برای اینكه درحال رقابتی باقی بمانند باید قابلیت ها و منابع فكری خود را مدیریت كنند. از این رو در دنیای پررقابت امروزی سازمان هایی موفق خواهند بود كه سهم بیشتری از دانش سازمانی را به خود اختصاص داده باشند.

فراموشی سازمانی پدیده ای مهم و حیاتی است كه به خوبی درك نشده و همانند یادگیری ساده نیست. فراموشی به دو طبقه كلی قابل تقسیم است: فراموشی تصادفی (غیرهدفمند) كه زیان آور بوده و فراموشی هدفمند (با قصد و نیت) كه می تواند سودمند باشد در هر دو صورت فراموشی سازمانی بر رقابت پذیری یك سازمان موثر است.

در دهه گذشته سازمان ها از مدیریت دانش خودآگاه شدند و محققان فرآیندهای گسترده ای در این زمینه انجام داده اند. درواقع، دانش سازمانی می تواند ابزاری قدرتمند در رفتار و رقابت سازمان مؤثر باشد. بااینحال، چیزی گمشده در بحث های فعلی دانش سازمانی وجود دارد. سازمان ها نه تنها یاد می گیرند بلکه فراموش نیز می کنند.

 فراموشی سازمانی، پدیدهای مهم و متداولی است که به خوبی شناخته نشده است. فراموشی سازمانی ممکن است غیرهدفمند یا هدفمند، مفید یا مضر باشد اما هر طور که باشد می تواند بر روی رقابت سازمان ها تأثیر بگذارد. فراموشی سازمانی حداقل به دو دلیل...