در طول یک دهه گذشته، خرید ترکیبی از یک ارائه دهنده خدمات، به عنوان یک اصل اساسی و مهم استراتژیک، با محوریت حفظ رابطه با ارائه دهنده خدمات، به سرعت در حال رشد است. در طول این زمان مطالعات بر نیات و رفتار خرید ترکیبی^[1] در دو رویکرد،  معنا و تعقیب شده که منجر به شکل گیری دو دیدگاه مهم در زمینه خرید ترکیبی گردیده است. در حوزه های غیر قراردادی که کوتاه مدت هستند مانند معاملاتی که در یک خرده فروشی صورت می گیرد، خرید ترکیبی تعداد کل محصولات متفاوتی که در یک سبد خرید توسط مشتری، در زمان اولین خرید از آن فروشنده خریداری می شود بیان می گردد

در زمینه خدمات، خرید ترکیبی اشاره دارد به خرید محصولات دیگر علاوه بر خدمات موجودی که در حال حاضر یک مشتری آن را خریداری کرده است. این تعریف از خرید ترکیبی که می تواند در بازه زمانی طولانی مدت (و به صورت قرار دادی) معنا داشته باشد، مفهومی است که در حوزه بانکداری مطرح است، بر این اساس منظور از خرید ترکیبی در سازمان های خدماتی و بویژه بانک ها، دریافت مجموعه دیگر از خدمات بانک، جدا از خدماتی است که در حال حاضر مشتری آن را دریافت کرده است  بنابراین محققان محوریت خرید ترکیبی را در بسط رابطه موجود با مشتریان مطرح کرده اند، به این معنا که با گسترش روابط بیشتر با مشتریان، آن ها تمایل بیشتری به قصد خرید