بلوغ دوره ای برای انتقال از مرحله کودکی به بزرگسالی است. تغییرات بلوغ، نوجوان را به سوی رشد و تکامل چشمگیر و عمیقی پیش می‌برد که در گذر آن، زیربنای زندگی بزرگسالی و سالمندی پی ریزی می‌شود. نوجوانی به دلیل آنکه ارتباط بسیار نزدیکی با سلامتی دارد، مرحله ای بسیار مهم از زندگی هر فرد است (سپهريان آذر و سعادتمند، 1394). نوجوانان در این دوره مشکلات گوناگونی را بروز می‌دهند که پرخاشگری و اضطراباز جمله این مشکلات می‌باشند. یکی از مهمترین اختلالات روانشناختی که همراه با این تحولات، بیشتر خود را نشان داده، اختلال اضطراب اجتماعی  است. اضطراب اجتماعی، اضطراب یا هراسی است که در موقعیت هاي میان فردي یا عملکردي ایجاد می‌شود و افراد داراي اضطراب اجتماعی بالا از ارزیابی منفی دیگران نسبت به خود و یا انجام عملی که باعث شرمندگی شود، بیمناكند. تحقیقات حاکی از آن هستند که اضطراب، با احساسات و رفتارها و نشانه هاي عدم رضایت از دیگران، همراه است (عباسی، نادری و اکبری، 1395).

اضطراب اجتماعی به اضطراب یا تجربه هراس که در موقعیت‌های میان فردی یا عملکردی ایجاد می‌گردد، اطلاق می‌شود. افراد دارای اضطراب اجتماعی بالا از ارزیابی منفی دیگران نسبت به خود و یا انجام عملی که باعث شرمندگی شود، بیمناک هستند.