بر اساس تعریف سازمان جهانی بهداشت (WHO) هرگونه محدودیت یا عدم توانایی در انجام فعالیت طبیعی، ناتوانی تلقی می شود. در این تعریف، ناتوانی دربرگیرنده محدودیت در یک یا چند فعالیت به هم پیوسته و فقدان برخی از توانایی ها یا اختلال در بعضی رفتارهایی است که به عنوان بخشی از روند عادی زندگی روزمره پذیرفته شده است. در واقع ناتوانی نتیجه و پیامد نقص در فرد است و یک مفهوم نسبی تلقی می شود، زیرا در پاره ای از موارد علیرغم نقص نسبتا شدید، ممکن است ناتوانی به صورت خفیف خودنمایی کند مثلا هنگامی که اقدامات و وسایل کمکی، انجام بسیاری از فعالیت های موردانتظار را امکان پذیر می نماید، دامنه ناتوانی کاهش پیدا می کند.