من جهان را مانند مجموعه ای از شی ها، نظریه ها و پدیده ها نمی بینم بلکه آن را صحنه ای پهناور از نمایش کیهانی تصور می کنم که بازیگران آن با ریسمان های پیچیده ای از جنس داستان و طرح به پیش می روند پس طبیعی است هنگام نوشتن درباره کیهان خواننده را به پشت صحنه ی این نمایش کیهانی دعوت کنم............