تو را به اندازه ی تمام ظلمهایی که در طول تاریخ به زنان شده دوست می دارم.... دوستت دارمی که در هیچ لغتنامه ای نیامده است.......

با من مپیچ که رقص من از مرثیه ایست ... کز گلوی زخم و ماتم می تراود با من میارام و میاسای که خواب من از مویه ی دلیران در مزار و ناله ی در مغاک شدگان روزگار است با من مخوان ...

وقتی تو از این جاده می روی دیوهای پلیدی پیدایشان می شود و هجوم سیاهی آغاز می شود مهربان همیشه اینجا بمان ...

بعد رفتنم دفتر مشق عاشقانه های پنهانم را ورق بزن خشکیده یاسی لابه لای عشقی که تو را تازه می نوشت ...

کلبه احزانی بود دنیای سردم سکوتی بود سکونی به هیبت کوه دریایی خاموش بدون کوچکترین موج شب نیامد خواب نیامد نیامد خواب به دیدگان خون آلود...

سلام بر صبح، سلام بر روشنایی سلام بر این همه رنگ خدایی سلام بر صوت مرغان بهاری براین آواز زیبای قناری ...

مراد دل نمی باشد بجز آرام چشمانت نمی بینم شرابی خوش بجز در جام چشمانت نسیم عشق برجانم ز انوار تو می تابد پذیرا باش تا میرم بر اصنام چشمانت از آن روزی که روحم آمد اندر عالم ظاهر امیدم زندگی ای بود در ایام چشمانت...

من سرمای بهنم، شاعری پیکر تراشم از زمستان میخکهای سرد آمده ام پیکرهایی از جنس پیچک ساخته ام آدمک هایی از جنس باران دیده ام دستانم را رو به آسمان ها برده ام ...

توانم نیست تا شکر تو گویم رهی هرگز به جز راهت نپویم خودت گفتی نعیمت هست بسیار ندارد قدرتی کس گیرد آمار خبرهایت همه عین صواب است خبر آور رسولان با کتاب است ...

نامم را به درخشش آفتاب نهادند چه کنم که آفتاب دو جهانم تویی تابش گرم آغوشت ارام قواره ی اندام من است و بوسه اکتشافی ست که از لبان آفتابت چیدم ...

در باغ دل من بلبلی هستی که با نغمه سرایی ات باعث آرامش روحم می شوی وای اگر روزی فراموشم کنی .........................

دیده ام از دیدنت دانی چرا دیدن گرفت؟ چون شرر بر ظلمت دنیای من انداختی نور پاشیدی و مهتاب از تو تابیدن گرفت سایه ام با سایه ات دانی چرا همسایه شد ؟ چون تو دیواری و این پیچک به تو محتاج، پس ........