فانوس بگیر برایم مادر در این جاده های تاریک وحشی زده روزهایم من از رقص استخوان های آن ندانسته ها می ترسم کور باشم و آفتاب بیاید و برود.......

به چشمانم گفتم وقتی آمدی ببارند هنو.ز نیامده ای اما اشکانم سرارسز شده اند بهار شد و تمامی شکوفه ها باز شدند در زمستان نبود تو برف ها آب نشده اند........

مست از باده دوشم میخواره خاموشم پندی نرود در گوشم غم شده تن پوشم این غم از وصل دگر به مرا خون جگر به تا خون جگر نوشم و در وصل تو کوشم.......

بازا ببین بهار آمد نرگس و سوسن به بار آمد بنشین و ببین ای دلبر دلکش دشت و چمن به رنگ یار آمد سر کردی رنج زمستان را بوی بهار ز کوهسار آمد............

من سرانجام تمام خستگی های شبم مانده ام تنها در این آبادی ویران عشق ...

به نام مطرب و آهنگ و سازش جهان سازی به ساز دل نوازش ز رقص ذره دنیا کرد ایجاد ز رقص افتد چه ماند جز مجازش بشر رقصد به انگشت اشارت شود محو اندر آن آغوش بازش ...

وقتی چشات همه دنیای منه آرامشم با تو تضمین میشه کنار تو همه تلخی های دنیا به چشم من آسون و شیرین میشه ...

می نویسم به عشق تو جانان من تویی که با تو حال من خوب است و بی تو حال است فقط ...

آغاز را با تو شروع می کنم تو زیبا ترین آغازی شروعی که با تو باشد قطعا پایان زیبایش غافلگیرم می کند تورا ستایش می کنم تو مهربان ترین مهربانانی ...

باهات جون می گیرم کنارم بمون نمی مونه واسم، بدون تو جون بمون تا نمونه به دل آرزو نرو تا بمونه به دل آبرو ...

یارب ار شاه و امیریم همه شکر تو راست روبراه و در مسیریم همه شکر توراست گر رسد فقری و دردی که ز درد و فقر و رنج بهر نانی چو بمیریم همه شکر توراست...

وهم دارد گشته سلطان ف من کنیز داد من بستان ز سلطان ای عزیز زیر حکم را اینچنین انشا نمود دوزخ است نی اعتیاد،امضا نمود...