خایا اگر اسم عشق آید فقط باید از تو سرود وگرنه غیر از تو گفتن اصلا نباید زان گشود خدای من همیشه و همه وقت خوب و مهربونه باهمه هست و همه جاست همه چی رو میدونه ...

امروز فقط یک داستان خواندم و از هر سو نقدم کردند چه غارت ناعادلانه ای و چقدر کم طاقت بودم من بغضی به اندازه گردو در گلویم جمع شده بود ......

تهران را دود کرده ای با سیگاری که نمی کشی راه ها را بند آورده ای از مسیری که نمی آیی و چه همهمه عجیبی میشود هربار پشت پایت در بازار جگر فروشان وقتی کوله بار می بندم که به سفر عشق بروم ......

دلم از اصابت شعر گریخت دگر نه مجنون هستم نه فرهاد دگر نه دیو پرستم نه بت پرست دگر نه خالق عشق را تعظیم می کنم نه خالق جدایی را دگر نه تک ستاره شب هایم را می پرستم نه پرستوهای بهاری ام را ...

آتش گرفته خانه ام دنبال صاحب خانه ام من دلبر فرزانه ام سرمست این پیمانه ام رسوای این زمانه ام از بهر یار جا مانده ام یارم سفر کرد و برفت اذر زده بر محفلم جانش به جانم میخرمبازم پی پروانه ام ...

زندگی چه سرد است وقتی که تو نیستی دل پر ز درد است وقتی که تو نیستی این غروب سرد را چگونه بگذرانم ؟ غروب چه دل تنگ است وقتی که تو نیستی عشق را من از وجود تو دیدم عشق چه بی رنگ است وقتی که تو نیستی ...

بگو به باران یه دل سیر امشب بباره نسیم باد صبا عطر بهار بیاره ندا بده به بلبل بی بهونه بخونه پرستوهای عاشق برمیگردن به خونه بگو درختا امروز شکوفه ببارون بشن فقیرای این دنیا یک شبه قارون بشن ...

بیا ای مونس من، آبی من بیا ای جان جانان، آبی من نگاه آبیت را دوست دارم به مژگان سیاهت دل سپارم به دریای نگاه تو غریقم به صحرای جمال تو غریبم ...

دلم گاهی به هوایی خوش می شود که هوایش با من نیست امان از هوایی که با تو نباشد .... بی بهانه بی منت تمام خطاها را ببخش تو آنقدر بزرگ هستی که این خصلت را داشته باشی .... ...

چه بی کسم سپرده ای رها بدست باد شب به عمق پرتگاه غم فتاده در نهاد شب ز یاد برده ام همه کسان که یاد داشتم غروب رفت و شب رسید و رفته ام ز یاد ...

هر کجا چشم دواندم اثری از تو در آن بود دل هر ذره شکافتم نام تو در نوسان بود شرح رب العالمین تو چه حاجت به بیان بود که خدایی تو بر خلق بدیهی و عیان بود ...

عشق دربیابان وجودم، باران گوارا هستی بی جهت نیست که در اوج خیالم هستی آفتاب نبودت می تابد و طاقت مرا می دزدد فکر تو احیا می کند مرا از هر چه او می دزدد عشق ،من که در سایه تو لحظه جان می گیرم عمر طولانی تر تو را هر دم ز خدا می خواهم ...