پس دگر نگذار بکوبم بگشا در بسته به سویم حالا گشودی دل را تا صبح نمیدانم تهی...چه گویم؟؟...

گاه گاهی دلم برای دلم تنگ می شود آری گمان کنم دلم برای خودم تنگ می شود ......

از صبا پرس که ما را همه شب تا دم صبح یاد تو دمی از دل ما نرفت......

آ بهارم شو نوبهارم شو زیر جور آسمانم، سایه سارم شو به برت خورشید، مژده ی امید تیغ تابانی به سوی شام تارم شو ...

کتاب شعر پیش رو با محوریت عشق، بخشی از اشعار مولف است که از سال 1391 تا سال 1397 سروده شده است . امید است موردتوجه و رضایت علاقمندان به شعر فارسی قرار گیرد....

مرا بخوان از فاصله های دور از پس پرتوهای نور تو را می بینم هر جا که باشی مانعی نیست چشم های خیالم تصویرکش هر حالی توست...

کم کم به گرمای تو در پاییز عادت می کنم شعری به ذهنم آمد و عرض ارادت می کنم اینقدر زیبایی که در وصف خطوط چهره ات هر قدر هم شاعر شوم حس حقارت می کنم ......

میترسم آنقدر از من دور شده باشی که مرز گریه هایم را نیز رد کرده باشی ...

بهشت چشم های توست حتی وقتی نگاهم نمی کنی بهشت چشم های توست حتی وقتی با نفرت نگاهم می کنی بهشت بهشت است حتی اگر جای من نباشد...

اگر جان انسانی را بگیری می میرد... تو جان منی تو را از من بگیرند می میرم......

پدر پروانه های شادی با دعایت متولد می شدند و دستهایت پرنده های صلحی پایدار بودند....

از زبان مولف: مجموعه پیش رو، دومین مجموعه شعری برگرفته از روح من است که در کش و قوس احساس بازی می کند. یک روز عاشق است و یک روز دلگیر از زمانه، یک روز فیلسوف است و یک روز بازی اش می گیرد. یک روز حوصله دارد و شعرهای بلند می نویسد، یک روز بی تاب و بی قرار و کم حوصله هست و به دو مصرع اکتفا می کند و این زندگی همه آدم هاست. زندگی همه ما که یک روز به کام ماست و یک روز بلای جان پس بخوان به نام زندگ...