از علی گویم آن یار وفادار یتیمان آن که اول بود در مردانگی و عدل و ایمان افتخار فاطمه، آن ماه مهر افروز و تابان همنشین و همدم پیغمبر و محبوب یزدان ...

در سنگر نام آوران شب را سحر کن اشعار صلح و جنگ را آنجا زبر کن آن را که قصد حمله بر این خانه دارد در ابتدا از کار زشتش بر حذر کن ...

ای خوش آن شمعی که در محفل تو سوخت پروانه ای که گرد شمع وجود تو گشت ای خوش آن محراب که توسرمی نهی ای خوش آن فرشی که تو پا می نهی ...

آمدم امشب تو را در دیده پیدایت کنم اندکی بنشین کنارم تا تماشایت کنم صورت ماهت که چون بر من نمایان می شود جان خود را من فدای چشم شهلایت کنم ...

به نام خداوند ملک وجود خداوند هست و خداوند بود خداونده دارنده آسمان خداوند هر آشکار و نهان ...

اینجا هوای واژه گرفته است نیمه شب اینجا سکوت و غصه حاکم است نیمه شب وقتی که نیستی همه ی لحظه های من گم می شود به کوچه بن بست نیمه شب ...

دلم را آشیان کردم برای خواب گنجشکی که در سرما می لرزد ومی کارم درون خاک دستم را به شوق رویشی دیگر...

عشق یعنی علاقه دوست داشتن وصف ناشدنی عشق یعنی ناب ترین حس الهی یعنی اوج عاطفه انسانی عشق یعنی خواستن با تمام وجود...

گاهی عجیب مثل خیال ماه دور از زمان مثل کبوتری که دانه فریب می دهد دلش ...

مترسک! دلسوزی می کند دلش اما در آسمان دستهایت در تپش .......

در مصاف کوچه های زندگی، طریقت سر در گمی و یأس را با نوری از امید ، پیاپی طی کردم تا به دشت شقایق ها رسیدم.......

در کشمکش قطره های گمشده ی باران در تب تند مه گرفته ی خیابان در میان بغض ترک خورده ی آسمان پی تو گشتم.......